پای مصنوعی برای قطع از ناحیه مچ پا به پایین

در این نوع قطع  ممکن است استخوان پاشنه وجود داشته باشد و یا برداشته شده باشد. در نوع قطع سایم که رایج ترین نوع قطع عضو در این سطح است استخوان پاشنه به همراه پد پاشنه به انتهای استخوان تیبیا یا درشت نی جوش داده می شود. این حالت سبب می شود تا فرد بتواند بدون پوشیدن پروتز نیز راه رود.
پروتز ساخته شده برای این حالت معمولا به علت حجیم بودن ناحیه مچ و نیز حداقل اختلاف طول با سمت سالم نازیبا است که این از عمده ترین معایب ساخت پروتز در این سطح می باشد.
معمولا برای راحتی پوشیدن و در آوردن در سمت داخل یا خلف دریچه دارند. در برخی دیگر ممکن است سوکت با استفاده از تکنیک خاصی استوانه ای طراحی شود که در این حالت پوشیدن و در آوردن پروتز راحت بوده اما کل پروتز با توجه به قطر زیاد در ناحیه مچ قدری حجیم تر از نوع دریچه دار می باشد.به طور کلی، پنجه های رایج مورد استفاده در ساخت پروتزهای مچ پا، پنجه پیروگف و سایم می باشد که در مواردی که اختلاف طول دو پا بیش از 7 - 8 سانتیمتر باشد از پنجه ساچ نیز می توان استفاده کرد.
در مواردی که قطع عضو در ناحیه کف پا باشد و مفصل مچ پا وجود داشته باشد از پروتزهای سیلیکونی به صورت اکسترنال برای پر کردن بخش های ازدست رفته استفاده می شود.
در این روش از پای بیمار قالبگیری می شود و مطابق با پای سالم بخش های از دست رفته مانند انگشتان بازسازی و با سمت سالم شبیه سازی شده و در نهایت با استفاده از سیلیکون و رنگ مشابه سمت سالم طراحی می شود.